دانلود مقاله درمورد نگاهی به مسئله‌ی غفلت در آیات و روایات
با دانلود مقاله در مورد نگاهی به مسئله‌ی غفلت در آیات و روایات در خدمت شما عزیزان هستیم.این مقاله نگاهی به مسئله‌ی غفلت در آیات و روایات را با فرمت word و قابل ویرایش و با قیمت بسیار مناسب برای شما قرار دادیم.جهت دانلود مقاله نگاهی به مسئله‌ی غفلت در آیات و روایات ادامه مطالب را بخوانید.
نام فایل:مقاله در مورد نگاهی به مسئله‌ی غفلت در آیات و روایات
فرمت فایل: word و قابل ویرایش
تعداد صفحات فایل:13 صفحه
قسمتی از فایل:
چکیده
یکی از امور خطرناکی که ممکن است دامنگیر هر کسی شود و او را از سعادت دنیا و آخرت ساقط سازد، «غفلت» است. غفلت از یاد خدا، سر منشأ خود فراموشی و بیگانگی از خویشتن و سرآمد دردها و بیماریهای بشر و زمینه اصلی همه گناهان و رذایل اخلاقی میباشد و به همین دلیل در روایت از آن به عنوان «أضر الاعداء» یاد شده است. در این تحقیق به مفهوم، عوامل، آثار و راهکارهای علاج غفلت و مقابله با آن پرداخته میشود.
غفلت در اصل لغت به معنای پوشیده و مخفی بودن است[1] و «رجل غُفل» به انسان ناشناخته و کسی که حسب و نسب او مجهول است اطلاق میشود.[2]
با توجّه به این معنای لغوی، این واژه در معنایی دیگر نیز به کار رفته است و آن زمانی است که مسئلهای به دلیل غفلت بر انسان پوشیده شده و از ذهن انسان میرود. از اینرو «غفلت» به سهو و لغزشی اطلاق شده است که انسان را به خاطر کمی مراقبت و هشیاری فرا می‌گیرد.[3]
در کتب «التحقیق فی کلمات القرآن» نیر در این واژه در این معنا اینگونه آمده است: «غفلت، غایب شدن چیزی از خاطر انسان و عدم توجّه به آن است و گاهی در مورد بی‌توجهی و روگردانی از چیزی نیز استعمال شده است. پس غفلت عبارت است از نبود تذکّر و یادآوری.»[4]
«غفلت» در این معنا مفهوم وسیع و گسترده‌ای نیز یافته است و بر هرگونه بی‌خبری، بی‌توجه بودن، و توجه نداشتن به چیزی از واقعیت‌های فعلی و آینده و گذشته را «غفلت» از آن شیئ اطلاق شده است و در این معنا مقابل آن «ذکر» استعمال میشود.[5]
در روایت اسلامی، علایم و نشانه‌های فراوانی برای غافلان ذکر شده است که به چند نمونه اشاره می‌کنیم:
در حدیث مشروحی از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در پاسخ «شمعون بن لاوی» یکی از مسیحیان معروف زمان خود، آمده است، هنگامی که شمعون از علائم غافلان از حضرتش سؤال کرد، ایشان در جواب فرمودند: «اما علامة الغافل فأربعة؛ العمی و السهو و اللهو و النسیان»[6]، نشانه‌های غافل چهار چیز است: نابینایی (و بستن چشم بر روی حقایق) و سهو و لهو و نسیان (به گونه‌ای که گرفتار فراموشکاری و سردرگمی به شهوات و عدم توجه به سرنوشت آینده خویش میشود.
همین مضمون در اندرزهای لقمان حکیم به فرزندش دیده میشود آنجا که می‌گوید: «فرزندم هر چیزی نشانه‌ای دارد که با آن شناخته میشود... و غافل سه نشانه دارد: سهو و لهو و نسیان.»[7]
تفاوت سهو و نسیان در این است که نسیان به معنی فراموش کردن چیزی است که قبلا می‌دانست، ولی سهو به معنی عدم توجه به اموری است که باید به آن توجه کند ولی مراد از سهو و نسیان مورد نظر، سهو و نسیان غیراختیاری که گاه بر همه عارض میشود، نیست؛ بلکه سهو و نسیانی است که ناشی از عدم مبالات، عدم توجه و عدم محافظت بر امور دینی است.[8]
از دیگر نشانه‌های مهم «غفلت» بی‌اعتنایی به عوامل هشدار دهنده و بیدار کننده است؛ مثلاً هنگام عبور از قبرستان فکر نمی‌کنند که ممکن است فردا، جایگاهشان همین جا باشد، یا اگر در تشییع جنازه یکی از دوستان و آشنایان شرکت کنند، فراموش می‌کنند که او را هم روزی، دیگران تشییع کرده و در مراسم یاد بود او شرکت می‌کنند.
در نهج البلاغه آمده است که حضرت علی (علیه السلام) در تشییع جنازه مؤمنی شرکت نموده بودند، ناگهان صدای بلند خنده کسی را شنیدند، حضرت (علیه السلام) ناراحت شدند و این گفتار حکیمانه را بیان فرمودند: «گویی مرگ برای غیر ما مقرر شده و حق (تنها) بر دیگران واجب شده است، و گویی (این) مردگانی را که می‌بینیم (مثل) مسافرانی هستند که به زودی به سوی ما باز می‌گردند ... ما آنها را در قبرشان می‌گذاریم و میراثشان را می‌خوریم، گویی بعد از آنها عمر جاودان داریم.»[9]